18 april 2006

"Het hele bevallingsverhaal is nog een beetje te lang voor de cocoonfase waarin we zitten maar het komt erop neer dat we vqnmorgen erg teleurgesteld werden door het ziekenhuis omdat ze de afspraak naar huis te mogen als alles goed was niet nakwamen...of ja, we mochten naar huis maar niet meer thuis bevallen. Omdat het fysiek en kwa slaapgebrek met mij niet meer ging en uitstel zo alleen maar tot antipathie en stress voor het inleiden zou leiden toch maar gebleven en met een pilletje een zet gekregen tot verweking baarmoedermond. Mijn wensenlijst (nahja eisen maar ik had ze wat netter verwoordt) mbt minimaal ingrijpen en naar mij luisteren tijdens het proces ingeleverd en goede respons erop gekregen...4 uur en nog 1 pilletje verder al flink weeactiviteit en ontsluiting.

Een uurtje een weeendans gedaan, een uurtje wat intensiever gehipst en een half uurtje douche leidde tot weeen die fijner waren als ik stiekem meeperste. Terug naar de kamer, wel verplicht aan het CTG (ARGH!) maar gelukkig mocht dat ook staand, nog ff wat bijna-persweeen en daarna 3 echte persweeen. Bij de 1e zakte hij pas tot in bekken en vagina, bij de 2e stond het hoofd en bij de 3e kon ik hem vangen. Staand, zoals ik wilde. Klein detail: de stagair-vk die de bevalling zou doen kwam binnenrennen tijdens de 2e wee en was de enige naast manlief die er bij was.
Placenta volgde meteen, vliezen waren ook pas tijdens het persen gebroken. Het geheel laten uitkloppen, zelf navelstreng afgeveterd (btw, WOW das echt veel fijner dan zo'n rotklem die maar in de weg zit) laten drinken, zelf alle testjes gedaan, echt niemand heeft hem aangeraakt terwijl we daar waren, heerlijk. Wilfred heeft hem gewogen, ik heb hem op de buik aangekleed. Nog 2 kleine hechtingen, braaf geplast na een uur en even gewacht tot ik ontslagen werd. Eenmaal thuis rustig genoten. Kortom, niet waar ik wilde, niet leuk zoals het begon, wel zoals ik wilde geeindigd, tot mijn grote verbazing eigenlijk.
Zo, en dan nu naar bed".

4 jaar geleden geschreven, de bovenstaande tekst.

In 4 jaar is hij 2 keer zo lang en bijna 5 keer zo zwaar geworden. Mijn jongstgeboren baby. Vandaag was het feest.

nb. grappig om te lezen dat ik nu in dezelfde fase van mijn opleiding zit als de student-verloskunde die ik destijds trof. Verloskundig gezien ben ik niet erg van mening veranderd zo te zien ;-)