Hij is verkocht, het trouwe beestje dat me al 7 jaar overal heen tuft, de hele inboedel van de zaak van beurs naar beurs verplaatst en tussendoor braaf voor schuur speelt.

Vandaag namen we afscheid, we ruimden leeg en toerden nog 1 maal met hem op zijn vertrouwde ritje richting oma.
Volgende week mag ie op de boot naar Afrika, waar ie hopelijk nog een keer ruim 20 jaar zal rondtuffen.

In ruil voor mijn grote liefde, waarin ik toch wat lastig verloskunde bedreef, kocht ik gisteren de lelijkste auto allertijden. Zó lelijk dat niemand hem wil, dus betaalbaar, ook in tijden van werkloosheid. Deze beauty reed me braaf op gas van zijn oude woonplaats ruim 100 kilometer naar het noorden, terug naar huis waar ie in het zonnetje staat te pronken.

Hij is zó lelijk dat ik wel van hem moet houden, zeker als ie ook 7 jaar bij me blijft. Gelukkig is ie tot nu toe heel lief en rijdt ie heel fijn...en stukken stiller dan trouw busbeestje, waardoor mijn buren en die van een bevallende vrouw in ieder geval al blij met hem zijn. En wanneer manlief over een paar maandjes zijn lease-auto inlevert kunnen we dankzij gas en 6 zitplaatsen tenminste ook nog raken waar we moeten.