Monday, March 19, 2007

Maandag pechdag.

Vanmorgen om iets over achten at minimens 2 partjes appel. Normaal nooit een probleem, hij eet volgens een eet-methode waarbij kleintjes zelf bepalen wat ze eten en of ze dat al kunnen (Rapley). Vandaag kreeg ie echter een hoestbui (verkouden) en verdween er blijkbaar een stukje appel zijn keel in, alwaar hij het niet weg kreeg en doorschoot richting long.
Minimens werd erg boos, later verdrietig, nog later stiller dan dat ik van ADHBaby gewend ben. Niet blauw ofzo maar wel piepend en te rustig...je weet wel,dat mama-gevoel sprong aan.
Toch maar even naar de vervangende HA. Lastig want auto blijkt stuk. Huisarts stuurt onstoch maar even naar de dichtsbijzijnde SEH, waar we 2 uur later (!!!!!!) toch door de dienstdoende KA richting het kinderziekenhuis werden gestuurd. Voor de zekerheid met ambulance met toeters & bellen en zelfs de KA mee.
Eenmaal in het kinderziekenhuis meteen via KNO en anesthesist binnen 15 minuten op de OK voor een scopie. Geen appel meer te vinden, die had ie er net bij binnenkomst waarschijnlijk uitgehoest.
Na de scopie kwam ie goed bij, was goed alert maar nog steeds benauwd...want verkouden immers. En dus hebben we er nog uuuuuuuuuuuuuuuuuren gezeten voordat we weg mochten met een nog even benauwd jongentje dat nauwelijks "geobserveerd" was.
Maar goed, we zijn er net, hij slaapt en ik duik er zo naast want ik vind hem nog niet ok klinken.

De moraal van dit verhaal, voorzichtig met hard voedsel als de minimensjes verkouden zijn.

De auto is nog steeds stuk volgens mijn voicemail......en ohja bij de huisarts zat ook mijn vinger nog tussen de deur...en het allerergste ;-) de sok die ik op de naalden had moest uitgehaald, het werd niet leuk.

13 comments:

Anonymous said...

vreselijk dit soort dingen, sterkte ermee! Dank voor je deelname aan mijn prijsvraag!

MoniqueB. said...

Yvon, wat een schrik!
Ik dacht ik lees nog even 'verder' op je blog. Raar dat de huisarts niets kon doen, maar wel zo slim was om je door te sturen. Langleve moeder instinct.
HEt zal vast een lange nacht worden,dikke knuf. Voor iedereen, want ik neem aan dat midi- en maximens ook mee gingen?

Anonymous said...

Ohhh Yvon, wat een nare dag vandaag. Je schrikt je een ongeluk als je dit overkomt. Ijsklontjes zijn ook van die genieperts!! Eind goed al goed.

Tijm said...

He meid, wat rot allemaal. Ik hoop dat het vannacht allemaal rustig is geblevenen dan minimens nu weer helemaal zichzelf is!

Marrigje said...

Gaat het weer met minimens Yvon? Wat een schrik. Na een stikkend gevalletje hier in een dopje dat hij ergens uitgepeuterd had, weet ik precies wat je voelt, en voel het zelf ook weer in buik en knieën.
Ik hoop dat jullie een rustige nacht gehad hebben.

odette said...

Goed dat je zelf aanvoelde dat het niet helemaal goed was. Wel ellendig dat je er zowat de hele dag mee kwijt bent geweest. Maar beter zo (bijna) voor niks als dat je niet was gegaan.
Nu maar hopen dat hij weer snel de oude is.

Unknown said...

Dat noem jij een pechdag? Voor mij zou dit een rampdag zijn! Hoop dat het inmiddels al weer wat beter is en in elk geval: sterkte!

José said...

Hopelijk is mini alweer opgeknapt en ben jij ookk weer wat bijgekomen. Handig, zo'n moedergevoel, maar lastig, die langzame instituties.

Anonymous said...

Bij Hfd II hoorden we over deze pechdag.We waren er stil van en luisterden meer dan aandachtig.We voelen met je mee en je machteloosheid op zo'n dag.
Een memorabel verhaal op minimens' trouwdag, jaren later!
Constance

Anonymous said...

Argh, dat is schrikken! Is hij weer wat beter vandaag? en jij ook weer een beetje over de schrik heen? Een vriendin van mij heeft als achtjarige weken in het ziekenhuis gelegen met een pinda in haar longen... het ligt dus niet aan de leeftijd.

Anonymous said...

O jakkie , dat arme mannetje ;-((
en arme jij .....
Ik ben blij dat je jochie weer helemaal present is .
toi toi
Elly

The Knitting Frog said...

ohhh...glad to hear it all worked out.

HOWEVER the following is a prime example of why not to trust Babelfish... '...he eats according to eet-methode where kleintjes themselves stipulate what eats them... '

So that *did* make me giggle, despite the not-so-funny story...

Big hug!!!

Saskia said...

jeetje, ik heb dit verhaal effies helemaal gemist. Hoop dat minimens weer zijnminizelf is en dat mama ook betere dagen heeft gehad ondertussen (aan het schapenverhaal te zien gelukkig wel!) knufje voor minimens!