Friday, September 14, 2007

in een kinderlijf gekrompen wetenschapsfilosoof

Maximens viel gisteren zo handig van zijn fiets dat hij vandaag niet kon lopen wegens verzwikt voetje/enkeltje. Alvast 1 die mijn zwakke enkels heeft geërfd dus ;-) Maar ach, als je 4 bent én je mama is vrij op vrijdag mag je voor een verzwikt enkeltje gewoon thuisblijven. Zeker als je fysiek toch al maar nét mee kan met de rest van de klas.

Juf had deze week toch nog wel weer wat puntjes waarover ze twijfelt en meteen volgde de vraag of we hem niet nóg een keer algemeen wilden laten testen...nou, nee dus, nog niet voorlopig. Want na enig doorvragen vond ze hem zelf ook echt ENORM gegroeid in een half jaar en had ze vooral een aantal dingen waarmee ze echt niet vooruit kwam.
Nu afgesproken daar samen aan te werken en Maximens naar de Motorisch Remedial Teacher van de school te laten gaan.
Tis een lieverd, zijn juf, maar soms kan ze flink heen en weer springen. Het ene moment gaat alles zo goed en het volgende twijfelt ze toch ineens aan bepaalde leerbaarheidseisen voor groep 3....achteraf dan weer vooral om nog eens te checken hoe we to speciaal onderwijs staan (prima onderwijs, maar niet voor dit kind).

Dus als er nog iemand tips heeft voor een jongen die naast wat autie,- en dyslectie/beeldvisie-trekken & een behoorlijke sociale en intellectuele voorsprong, vooral moeite heeft met kiezen, dan graag!

Na een paar dagen filosoferen vraag ik me eigenlijk steeds meer af, waarom is het nu zo moeilijk om mijn kinderen normaal te laten functioneren in deze maatschappij? Zo heel uitzonderlijk zijn ze niet toch? 2 armen, 1 hoofd, 2 benen enzo...ok, hun koppies werken ff anders dan gemiddeld. Maar dat werd toch geacht te kunnen tegenwoordig in het regulier onderwijs, maar blijkbaar alleen als je in 1 vakje past en niet in 5 tegelijk. En waar is toch dat gemiddelde kind waar ben altijd over spreekt?

19 comments:

Tijm said...

Wat erg hé!
Ik word er verdrietig van om te lezen dat het in het onderwijs steeds erger wordt. Ze moeten aan allerlei eisen voldoen, in een hokje passen, vooral niet een beeeetje iets anders zijn.
Waar gaan we heen met het onderwijs en de maatschappij???
Laat je niet kisten(en zo te lezen doe je dat niet).
Misschien remedial teaching?
Misschien Vrije schoolonderwijs? (ja ze staan slecht in de media de laatste week,maar dat komt omdat ze ook een een heel beperkt hokje geplaatst worden, en anders zijn dan hoe zou horen: hoezo moet je gaan leren lezen als je nog maar 4 bent...als ze het allemaal maar wel goed kunt tegen de tijd dat ze 12 zijn en naar het vervolgonderwijs gaan)En daar zijn ze niet alleen bezig met cognitieve ontwikkeling maar ook sociale en kunstzinnige ontwikkeling, dus denken,voelen, willen krijgen allemaal aandacht.
Je hebt geweldige kinderen!!!!
Laat ze geen stempeltje opgeplakt krijgen!!!

Anonymous said...

Ik vind kinderen op laten groeien / opvoeden ook een moeilijke taak (ook zonder extra etiketten:-)) Misschien is Daltononderwijs wel iets voor hem. Ik weet het is overal anders. Maar vaak wel ietsje gestructureerder dan jenaplan onderwijs en daarom ietsje duidelijker voor maximens?
enne als ik aan jou denk dat zie ik ook iemand die anders in deze maatschappij staat dan vele anderen en méér dan prima zich staande houdt. Als je je kinderen die stevige basis geeft die je ze nu geeft dan kunnen zij het ook wel aan: ietsje anders in de maatschappij staan. Of dat nou door overtuiging, door een ander werkend koppie, of door achtergrond is.

tabitha

dagmar said...

Ik lees je blog al een tijdje en volgens mij heb jij hele leuke kinderen! Een antwoord op je vraag heb ik niet direct. Ik denk alleen wel dat het allerbelangrijkste voor een kleuter is dat hij zich prettig voelt, geborgenheid heeft en de ruimte krijgt (en dat krijgt hij van jullie zeker, als ik je verhalen lees) om zich te ontwikkelen, ook op zijn manier. (zie het berichtje van Tijm, daar hoef ik niets aan toe te voegen :-))

Volg je gevoel! (maar dat doe je geloof ik al wel!)

Anonymous said...

Waarom een kind van 4 aan allerlei testen onderwerpen kun je ook teveel doen en niemand is gelijk iedereen heeft zijn plus en min punten laat een kleuter nog even kleuter het gaat allemaal al zo snel

Bedzz said...

Inderdaad het hele leven gaat al zo snel, ik sluit me aan bij mijn voorganger (gangster). Kinderen krijgen tegenwoordig nauwelijks meer de tijd om te ontwikkelen, ook ouders geven hun kinderen te vaak een stempel die ze niet toebehoort.

Ik heb 2 totaal verschillende kinderen en één op cluster 2 onderwijs sinds kort. Ze zijn nog zo ontzettend aan het ontwikkelen, maar ik ben ook van mening dat een juf vaak ook goed zicht heeft op het schoolvermogen van een kind.

Je hebt verschillende vormen van speciaal onderwijs dus ik zou het zeer zeker niet gelijk in het verdomhoekje zetten. Doorleren kan altijd nog, of een bepaalde keuze maken in het leven.

Micah zit sinds Maandag op een cluster 2 school dit is primair speciaal onderwijs voor kinderen met een auditieve en/of communicatieve beperking.

We hebben een toewijzing voor 3 jaar en dan zou opnieuw bekeken moeten worden of hij dit onderwijs blijft volgen of dat hij doorstroomt naar ander onderwijs.

i.v.m. de genetische achtergrond van papa (asperger) en de combinatie van zijn spraakprobleem hebben we hem wel laten testen (het woord testen klinkt trouwens veel zwaarder dan het daadwerkelijk is, een kind ziet het enkel als spel), dit omdat we gewoon de juiste weg in wilde slaan voor Micah omdat het allemaal al moeilijk zat was voor hem.

Ik ben enorm blij dat hij op zijn "nieuwe" school zit en heb er alle vertrouwen in dat het later goed gaat komen met hem.

Misschien is inderdaad een vrije school een optie voor Storm, of Dalton onderwijs. Het risico is wel dat als hij bepaalde punten langzamer ontwikkelt hij er wel een achterstand in gaat krijgen dus je zult altijd nog extra voelsprieten moeten hebben naast de sprieten die een moeder zowiezo al heeft.

Het is niet altijd even makkelijk een keuze te maken als ouder.
Overigens maakt een "stempel" een kind niet minder leuk, speciaal, lief of wat dan ook. Een kind blijft ten alle tijden een kind.

Mijn kind heeft dan wellicht een stempel, maar door die stempel zit hij wel waar hij zitten moet en daar zijn we allemaal erg blij mee. Een klas van momenteel 8 kindjes, begeleid door leerkracht, logopediste, fysiotherapeut (voor de motoriek) en een pedagoge en als ik in die school loop krijg ik echt een warm gevoel van binnen.

Ik hoop dat jullie voor Storm ook de plek zullen vinden waar jullie dat zelfde warme gevoel mogen beleven, want dan weet je gewoon dat het goed zit.

Anonymous said...

Ik heb hele goede ervaringen met het Montessori onderwijs.
Veel aandacht voor het kind, ze blijven 3 jaar bij dezelfde leerkracht, en "groeien" dan in zo een groep. Eerst zijn ze de jongste van zo een groep, en na drie jaar de oudste.
Succes.
Marieke

Anonymous said...

Het is mss meer een reactie op debbie, maar Martijn zat ook op speciaal onderwijs vanwege sociale en communicatieve problemen (niet getest op asperger wat wel is voorgesteld maar hij ziet het nut er niet van om het evt een naam te geven, zo lang er geen extra reden is om het toch te maar te testen dan). Hij is nu heel blij dat 'ie naar die school geweest is. Mijn neefje zat ook op speciaal onderwijs omdat 'ie "zo vreemd deed", tja, daar had ik dan weer moeite mee omdat het kind gewoon een vreselijke thuissituatie had en heeft en daar wordt dan niks aan gedaan he...hij gaat nu al lang naar het middelbaar maar ik hoop dat het 'm toch goed heeft gedaan al was de aanleiding niet de juiste.

Zelf had ik ook liever op een ander soort onderwijs gezeten, ik heb me nooit goed gevoeld op mijn school, ik hoorde daar niet thuis en kwam op een middelbare school die er precies op aansloot, ik weet zeker dat het 1 van de dingen is die me enorm heeft gedemotiveerd meer te studeren dan ik heb gedaan.

Wij wonen straks voor een Freinetschool (bestaat ook in NL, www.freinet.nl) dus daar zal Nova ook naar toe gaan over 2 jaar. Daar doen ze veel in de praktijk dmv projecten die van de kinderen hun eigen vragen uitgaan, en dan gaan ze op onderzoek en uitstappen om hun vragen te beantwoorden en daar komt dan een eindwerk uit, en zo werken ze van project naar project eigenlijk. Dat soort onderwijs spreekt mij erg aan en ik hoop dat het haar ligt, als ze een beetje op haar ouders lijkt op school zeker wel. We zullen zien, we hebben nog even (maar ja ik had me er al in verdiept omdat die school daar nu eenmaal staat en we dus beide geen goede ervaringen hebben met regulier onderwijs en we niet wisten wat ze in B zoals bieden :)

Klasina

- said...

Even voor de duidelijkheid. We zijn heel blij met maximens' Jenaplan school. Hij past er, voelt er zich volledig thuis, is verliefd op zijn juf en hij doet het enorm goed. Het is alleen jammer dat er voor het geld toch altijd weer een stempel/label moet zijn...of in ieder geval dat zou makkelijker geld leveren dan voor zijn losse symptomen.

En zoals ik al schreef ben ik niet persé tegen speciaal onderwijs, maar wel voor dit kind. Want er is hier nu eenmaal geen school voor hyperintelligente en super gevoelige kleuters, en zeker niet voor Maximensen die daarnaast wat moeite hebben met visuele ordening & motoriek. Voor elk afzonderlijk is er een school te vinden, maar niet voor de combinatie.

Onze maatschappij houdt van vakjes. Een kind hoort in 1 vakje te passen. Een kind is ofwel PDD-NOSser ofwel Asperger, is active but odd of NLDer daarbinnen. Maar wat als ie geen van allen is maar gewoon zichzelf?

Hij laat zich vanaf baby al het best omschrijven als een (wetenschaps) filosoof in schattige, doch wat onhandige, kabouterverpakking. En natuurlijk past dat lastig in een vakje. Mama past dat ook nog altijd niet maar was veel plooibaarder als kind. Papa was als kind net zo klunzig, maar nu mag dat ineens niet meer zo heten?

Effectief zou Maxi waarschijnlijk ook op een cluster 2 school terecht komen, immers uit een test zal blijken dat hij het minste nog problemen op sociaal vlak heeft en daardoor dus ook niet op een cluster 4 school thuishoort. Godzijdank want dat zou hem dan weer volledig gek drijven omdat hij de emoties van alle anderen rond hem probeert te stroomlijnen en hun problemen ook probeert op te lossen.

Het komt erop neer dat hij op zich prima zit daar op school maar dat er wat hulp en dus geld bij moet. Wij blijven voor een symptoom-matige aanpak omdat dat altijd de beste aanpak is gebleken voor hem maar een syndroom-matige/vakjes-aanpak nu eenmaal datgene is wat we in dit land altijd makkelijker vinden.

Overigens, ook aan de bovenzijde uit een vakje steken niet leuk. Midimens is alleen chronologisch bijna 3½. Op alle andere vlakken ruim 5. Vind daar maar eens iets passends voor.

losse reacties:
@ Tijm, vrije school ben ik helemaal voor maar niet die hier uit de buurt. Té elitair, bovendien komt het met het vrijere deel van de scholing thuis wel goed als dat op school zou ontbreken. (wat tot nu toe zeker niet zo is)

@Tabitha, structuur ontbreekt het hem niet aan bij zijn huidige juf. Een kei met hem en echt een goede klik samen. Zolang hij bij haar zit zit ie prima en daarna zoeken we samen met de school weer zo'n kei.

@ Deb, zoals ik al in het algemene stukje schreef denk ik dat er zeker kinderen zijn die gebaat zijn bij speciaal onderwijs. Maar ik zie ook kinderen die meer als Storm zijn en ook niet in een vak passen er heel erg ongelukkig worden. En aan de andere kant ook allerlei juffen op speciale scholen er heel erg voor vechten deze kinderen niet op cluster 2 of 4 scholen te plaatsen.

@Marieke, Jenaplan werkt ook met groepen van diverse leeftijd. 3 traditionele jaargroepen vormen 1 "bouw". Storm zal waarschijnlijk 2½ jaar onderbouw doen.

@Klasina, deze school werkt ook project-gestuurd op onderwerp en laat dat vaak ook uit de gedachtenwereld van de kinderen komen. Voor zover mogelijk natuurlijk want 20 kleutertjes hebben heel diverse belevingswerelden. Grappig want ook mijn nieuwe school werkt volledig casus/probleemgestuurd op dezelfde manier (alleen veeeeeeeeeeeeeel sneller ;-) )

Anonymous said...

fijn zeg dat de school zo meedenkt wb juffen die aansluiten. Ik snap nu dat je probleem vooral de regeltjes, de vakjes en het geld is en niet de school. Dat betekent iig dat Maximens zich dat allemaal niet bewust is. Het zou erger zijn als in zijn wereldje vanalles scheef liep met onbegrip van juffen, niet passende school etc. Desalniettemin vervelend!
tabitha

Anonymous said...

lieve allemaal,

ik woon in Belgie en weet natuurlijk niet wat al die namen willen zeggen, ja freinet ken ik, daar zijn alle 5 mijn kinderen naartoe gegaan en jenaplan en steiner, zelf heb ik ook 2 kinderen met dyslexie en 1 super intelligent kind, wat volgens mij heel erg belangrijk is,is dat je je kind kent, weet wat het kan en wat niet en je altijd altijd, zoals je doet Yvonne, achter je kind staat en alles in het oog houdt en zeker zeker niet in hokjes denkt. Maxi is wie hij is en zo moet-ie maar aanvaard worden

liefs

Anonymous said...

Je weet dat wij ook zo onze uitdagingen hebben met onze middelste dochter(ivm.SAS). Twee 'tips': bij ons is inderdaad de Montessorischool geweldig, maar alles staat of valt bij de good will van de juf!
Wat bij ons enorme verandering heeft gebracht is de BSM-de Jong therapie. Elke dag een serie van ongeveer 10 minuten simpele oefeningen en we maken veel meer contact, motoriek is verbeterd, absoluut de moeite waard om eens in te verdiepen.

Als je meer wilt weten laat je het maar horen,

succes! Jon.

Anonymous said...

Hallo Yvon, ik lees al een poosje mee op je site. Geniet van al die verhalen en kan het nu niet laten om te reageren.

Hier ook een zogenaamde "vreemde snuiter" die niet de hokjes past en auti-trekjes vertoont. Hij is nu net 8 en we hebben hem nu pas laten testen. Eigenlijk omdat de school maar bleef pushen en zeggen dat hij Asperger had, terwijl wij ook alleen maar vonden dat hij intelligent is en erg overgevoelig. We waren het zat, vandaar toch de test!
Wat bleek? Meneer is hoogbegaafd en heeft last van een Verbaal/Performaalkloof (ook wel genoemd: disharmonieus profiel). Even googelen en bij ons vielen alle puzzelstukjes in elkaar, deze kinderen zijn vaak beelddenkend, motorisch geen hoogvliegers, "gewoon anders dan anders".
Het zijn snelle denkers en trage uitvoerders.
We begrijpen nu beter dat hij moeite heeft met aankleden (en de volgorde aankleden/bril op/tanden poetsen niet kan onthouden), dat hij na 3 jaar nog geen zwemdiploma heeft, visuele probleempjes heeft, behoefte heeft aan regelmaat en niet van nieuwe situaties houdt enz.

Maar het belangrijkst is dat ze nu op school ook weten hoe ze met hem om moeten gaan en hij niet meer het stempel Asperger krijgt opgeplakt (krijgen "deze" kinderen heel snel en onterecht). En de hele discussie "speciaal onderwijs" is nu ook in 1 klap van tafel.

Kortom hebben we spijt dat we het niet eerder hebben laten doen, ook voor hemzelf.
Als je vragen hebt, mag je me altijd mailen hoor.

- said...

Oef Mariska, dat is herkenbaar..maximens maar ook wel mama eigenlijk. Ik ga het er met de RT-er en IB-er over hebben.

Je mailadres? Mag naar mama@ bedrijfsnaam.nl

Anonymous said...

Ik gooi hem hier even neer. Ik ben een vracht foto`s aan het verzenden dus de outbox is even overbezet zeg maar. Zou kunnen dat de mail er nog tussendoor piept, maar dit is even sneller.
Enne..... de man des huizes vertoont hier ook wat trekjes, dus er zal best een bepaalde erfelijkheidsfactor in het spel zijn :-)

rimadi@kabelfoon.nl

Anonymous said...

Veel herkenning bij je verhaal. Mijn zoon Vincent is nu bijna 15 en leert inmiddels al bijna 4 jaar met veel plezier thuis na een schoolcarriere die vooral de laatste 2 jaar zeer beschadigend was.
Tips voor school kan ik je helaas niet geven, behalve dan het advies om goed de vinger aan de pols te houden (maar dat lees ik ook al uit wat je schrijft ...). Maar mocht je ooit nog thuisonderwijs overwegen: dan mag je me gerust het hemd van het lijf vragen!
Els

Anonymous said...

Hoi Yvon,
Als Montessorijuf herken ik een hoop in jouw en ook de verhalen van de anderen. Ben het eens met: De kwaliteit van het onderwijs staat of valt met de leerkracht. Goed voelen op school is het halve werk, zoeken naar de goede begeleiding veel werk.

Een tip voor kinderen die moeite hebben met kiezen ( van een ambulant begeleider uit het speciaal onderwijs) om de zelfstandigheid te vergroten is: zet voor zo'n kind 5 mandjes met werkjes neer, 1 voor elke dag van de week, hij kan daaruit elke dag iets kiezen, zo is de keuze beperkter, maar hij leert toch kiezen. Kwestie van uitproberen of het bij jullie gupke werkt.
groeten,
Tineke

- said...

Wow wat is dit een nuttig en informatief reactiedraadje geworden. Hier ben ik heel erg blij mee dames!

Juf is heel erg open voor onze nieuwe inbreng en is het volledig eens met onze keuze niet meer het auti-pad te volgen.

Anonymous said...

Mocht je ooit kiezen om toch te testen of advies te vragen, dan raad ik je Marie-Therese Bruijs aan. Heeft ervaring met "slimme overgevoelige" kinderen, staat hierom bekend.
Haar website is www.kiew.nl

Groetjes Mariska

Anonymous said...

Hallo 'Storm op zolder'

Ik kwam perongeluk op je blog terecht. Ik vroeg me af of je al op het HIQ-forum actief ben. Hier zitten meer ouders met slimme kinderen met of zonder bijkomende gebruiksaanwijzing.
www.hiq.nl of www.hiq-forum.nl

Groetjes