Ik ben het zat.
Elk artikel in geschreven en opgenomen media over breien in de afgelopen 2½ jaar begon ongeveer zo: Breien is hip. Breien is in. Breien is een rage. Trend: breien. Breien kan weer.
Maar is dat wel zo? Tot vorige week kon ik naar waarheid zeggen niemand te kennen die gestopt was met breien in de periode dat het blijkbaar niet hip of in was...zo tussen de jaren 80 en nu. Iedereen breide nog gewoon, heimelijk thuis, met waardeloze garens die bovendien in de zomer onvindbaar waren (want immers breien= trui= winter). Met de komst van het internet werden materialen en technieken eenvoudiger bereikbaar en ontstaat er een wereldwijde gemeenschap van actief handwerkende mensen.
Pas deze week sprak ik iemand die wél gestopt is en nu met de hernieuwde media-aandacht het idee heeft gekregen weer eens te gaan breien en al doende nu snel nieuwe technieken en materialen ontdekt en weer helemaal verslingerd is.
Natuurlijk zijn er ook de hippe 10-ers, 20-ers en 30-ers die het breien niet van thuis hebben meegekregen die nu door alle publiciteit vol goede moed grote naalden en bijhorend garen kopen en gaan breien. Hopelijk komt die 1e sjaal ooit af en krijgen ze iets van het gevoel mee.
Maar is dit nu wat we als handwerkende mens uit willen dragen aan de wereld? Dat breien en handwerken het ding van nu is? Doen we daarmee niet af aan de levensstijl die handwerken voor velen van ons is? Het gevoel van de ziel van het handgemaakte, persoonlijke, unieke? Van de voldoening en de ziel en zaligheid die we erin leggen? Van de geschiedenis, de cultuur en de kunstzinnige waarde.
Ik ben zo bang dat het met het met de hype ook zo snel het ding van gisteren wordt.
I'm sick of it!
Every piece in written or recorded media about knitting in the past 2½ years started with any of these sentences:Knitting is hip. Knitting is the "in" thing. Kntiing is trend. Hype: Knitting.
But is it? Until last week I could truthfully say I had never met a peron who had stopped knitting in the period knitting wasn't considdered to be hip or in fashion...between the 80s and now. Everyone just knit on in the privacy of their home with crappy yarn that were impossible to find in summer (because you know knitty=sweater=winter). Then the internet made finding the techniques & materials easier and a global community of active knitters came to be.
Only this week at the local SnB, I talked to someone that had in fact stopped knitting and had now just started again inpired by all the media attention, picking up new materials & techniques along the way. Soon to get completely hooked again.
Ofcourse there are the hip teens, tweens & 30-ish people who missed knitting in their education that now find themselves buying the broomstick needles & matching yarn because of the articles in the medis. Hopefully they'll finish that 1st sweater and get some idea of the vibe.
But is this what we as craftspeople want to tell the world about knitting? That knitting is the "now" thing? Aren't we putting down the lifestyle that yarn craft has become to many of us? The feeling of the soul of the handmade, the personal uniqueness? The satisfaction and the heart & soul we put into it? The history, the cultural and the artistic value?
I fear that, with the hype, it will soon become the thing of the past.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
15 comments:
Ik snap precies wat je bedoeld en kan me helemaal vinden in je stuk. Alleen ik zou neit weten hoe we het tij moetne keren, de media van tegenwoordig is zo sterk.
Ik denk dat we gewoon ons eigen dingne moeten blijven doen, het voorbeeld geven en hopen dat deze eeuwen oude ambacht/expressievorm/kunstvorm/nuttighandwerken blijft bestaan en dat na ons ook nog vele generaties de kennis en vaardigheden over zullen dragen van vader/moeder op dochter/zoon.
Dat de tijdslijn niet verbroken zal worden en dat mensen het unieke van eigen gemaakt blijven waarderen.
Zolang wij rustig ons "ding" blijven doen zal het altijd door blijven bestaan. En het lekkere van media: het vervliegt snel, en aandacht voor het handwerken is altijd mooi meegenomen!
Ik hou wel van een vlugschrift op zijn tijd Yvon. Maar zelf brei ik toch echt pas 2 jaar (en een beetje). Ik heb het niet stiekem gedaan en ook niet van huis uit meegekregen. Aan de andere kant brei ik niet om hip te doen, en kan ik me ook niet voorstellen er ooit mee op te houden. Ik ben een beetje een tussencategorie ben ik bang ;-)
maar Liza, jij bent dan toch ook de coole 30-er die de vibe duidelijk heeft gevangen?
dag Yvon, hier een nuchtere Belg. Ik zou me niet zo druk maken, zolang er handen bestaan, zolang heeft elk ambacht bestaan. Doe dus maar rustig verder, het goeie aan de media is dat, mensen die op geen andere manier met een ambacht in contact komen en die er voeling voor hebben dit door zulke artikels wel kunnen en die blijven dan....
ik werk elke dag met die media... weet je wat? het interesseert ze niet joh, het is een leuk verhaal en dat is alles wat ze willen, ze schrijven het niet voor breisters, maar voor zichzelf. Een goed stuk, daar zit research achter en vaak een 'expert's opinion', zulke stukken zie je niet over breien. STel je voor... voorpagina Volkskrant: 'hoe breien weer dichterbij kwam'...
Hoe dan ook ik ben blij dat de eeuwenoude traditie het breien van nu is geworden door interent. Door leuke patronen die met de tijd meegaan en manieren van informatie krijgen en delen waardoor je wereldwijd ervaringen kan delen.
Zelf heb ik altijd gehandwerkt, met een tussenpauze van zo ongeveer twee studies en heb de pennen weer opgepakt net voor de hele nieuwe Stitch 'n Bitch golf.
Hoe dan ook, ik ben blij dat ik brei! ;-)
Ik ben zelfs onderdeel van die media! Maarrr: toen er enkele S&B-ers bij ons in de radio-uitzending kwamen leek het me zo leuk om eens mee te doen (eerdere breipogingen eenzaam op de bank verzandden altijd wegens te weinig kennis en inzicht), en niet omdat ik hip wilde zijn, maar omdat ik eindelijk eens hulp kon krijgen bij het breien! Dus nu brei ik omdat ik het superleuk vind om zelf dingen te maken (zij het wat langzaam want ik ben de snelste niet), en ik vind het superleuk om samen bij elkaar te komen en te zien wat anderen doen, en tips en adviezen te krijgen. De mensen die alleen even meebreien omdat ze bij de hippe club willen horen taaien toch op een gegeven moment wel weer af. Moeten zij weten. :-)
Als ik zeg dat ik brei, dan is de actuele reactie: ....."Oooh, maar dat is tegenwoordig heel hip hoor....., dat heb ik gezien bij de Jakhalzen.....!". Met andere woorden: breien heeft momenteel een hoog Man-bijt-hond en Jakhalzengehalte: weird maar "in" om naar te kijken. Stiekem rukt het serieus op: wat dat betreft: gefeliciteerd met de glamourfoto van je "Zeewaterwol" in de nieuwe 101 woonideeen (bladzij 113)!
juist Froukje, dát bedoel ik denk ik. Wat de media vindt boeit me weinig. Maar het beeld dat dat schept bij het volk dat die media ontvangt (en gelooft) vervaagd niet zomaar.
Enne, de 101 is uit?! Leuk! Ik ga morgen pagina 113 lezen!
Yvon, je hebt gelijk, maar misschien was het komkommertijd...eh wintertijd. Ik brei liever niet in de zomer, alhoewel ik toen toch aan een paar sokken begon. Ik ben wel van huis uit opgegroeid met handwerken in ALLE vormen, maar door omstandigheden vaak pauzes genomen. Soms jaren. En je hebt ook gelijk dat er nu veel meer keus is in materiaal. Dat maakt het maken leuker, met mooiere resultaten.
Positief is ook dat er nu meer onderling contact is tussen breiers, oa via internet en S&B. Zo gaat er meer kennis rond, en dat kan geen kwaad.
Goed geschreven! Begrijp wat je bedoeld.
Hoi Yvon, Wat een geweldig leuke foto in de Handwerken zonder Grenzen! Ik ben pas een jaar geleden begonnen met breien. Niet omdat er in de media aandacht was voor 'het fenomeen', maar omdat ik op zoek was naar een hobby waarmee ik iets kon betekenen voor de mensen die iets voor mij betekenen. Breien is iets wat de vrouwen in mijn familie altijd met liefde hebben gedaan voor hun kinderen en geliefden en was daarom een logische keuze voor mij. De sokjes die mijn oma en overgrootmoeder voor mij hebben gebreidt leven nu voort in de sokjes die ik brei voor de kinderen van vriendinnen en buren. De aandacht van de media is maar tijdelijk, maar wij zijn er nog wel even om onze genegenheid en liefde voor anderen vorm te geven. Daarnaast kunnen we gewoon genieten van elke steek die van onze naalden glijdt. Goede jaarwisseling!
Héél herkenbaar!
Aan de andere kant, als de kunst en de vaardigheid blijven bestaan, ook al is het maar bij een klein deel van de mensheid, voor wie het normaal en een soort ademhalen is, dan heeft de rest de kans er af en toe van te proeven en 'ontdekt' een nieuwe groep misschien weer dat ze ermee verder willen.
[Ik vind 'hip' een vreselijk ouderwets woord, trouwens, een jaren-'70-en-'80 woord. Ik was verbaasd dat het nog/weer gebruikt werd, toen ik het voor het eerst weer las, nog wel in combinatie met 'breien', dat zo voor mij toch weer een oubollig etiket mee leek te krijgen.]
Bij media-aandacht is het altijd goed om te bedenken wat je zelf wilt doorgeven, en je niet te laten ombuigen naar wat de journalist je wil laten zeggen (zoals de organisatie van de Kreadoe, die over heel wat van haar eigen standhouders zei dat het 'niet hip' was wat ze deden!), dan gebruik je de aandacht positief. Zoals de sokkenbreidames in HZG deden, die nu eindelijk ook in ons dorp verkrijgbaar is :-)
Ik moest gaan bedenken wat te geven als doopsuikergeschenkje. En vond niet direct iets leuks. En toen dacht ik waarom niet iets breien. En via google vond ik een patroon voor babysokjes die je kan gebruiken als suikerbonen geschenk. Helaas was de winkel dicht dus bij Tom's moeder breipennen geleend en een restje wol meegekregen. Vol goede moed drie proefsokjes gebreid. En de dag erna snel naar de winkel en verschillende gekleurde bollen wol gekocht en toen ze op waren nog een keer. Dat was ergens begin december dat ik die wol heb gekocht en in de afgelopen tijd heb ik nu 81 sokjes gebreid in verschillende leuke kleurtjes zo leuk om te zien. Er zitten "gaatjes" ingebreid en daarkomt een lintje door nadat zr gevuld zijn met suikerbonen. Ik was vergeten hoe super leuk het is om te breien. Ik ben er zo uren zoet mee. En ik wil ze echt allemaal zelf breien. Geen idee hoeveel. Denk dat ik nu op de helft zit. En daarna wil ik nog een dekentje breien voor de wieg. Wat leuk is dat de kleine in de buik reageert op de bewegingen die ik maak door het breien op de buik. Zo ontzettend lief is dat!
Ik vind dat breien helemaal niet meer voor onze tijd is, althans niet om uw geld mee te verdienen, de meeste mensen die nu nog breien zijn oudere mensen, ik denk dat dit wel altijd zal blijven bestaan maar het zal minder en minder te zien zijn. Dus we moeten de jongeren aan sporen om dit verder te doen.
Post a Comment