vooruitblik

Een gelukkig makend 2007!

Breien is NIET hip

Ik ben het zat.
Elk artikel in geschreven en opgenomen media over breien in de afgelopen 2½ jaar begon ongeveer zo: Breien is hip. Breien is in. Breien is een rage. Trend: breien. Breien kan weer.
Maar is dat wel zo? Tot vorige week kon ik naar waarheid zeggen niemand te kennen die gestopt was met breien in de periode dat het blijkbaar niet hip of in was...zo tussen de jaren 80 en nu. Iedereen breide nog gewoon, heimelijk thuis, met waardeloze garens die bovendien in de zomer onvindbaar waren (want immers breien= trui= winter). Met de komst van het internet werden materialen en technieken eenvoudiger bereikbaar en ontstaat er een wereldwijde gemeenschap van actief handwerkende mensen.
Pas deze week sprak ik iemand die wél gestopt is en nu met de hernieuwde media-aandacht het idee heeft gekregen weer eens te gaan breien en al doende nu snel nieuwe technieken en materialen ontdekt en weer helemaal verslingerd is.
Natuurlijk zijn er ook de hippe 10-ers, 20-ers en 30-ers die het breien niet van thuis hebben meegekregen die nu door alle publiciteit vol goede moed grote naalden en bijhorend garen kopen en gaan breien. Hopelijk komt die 1e sjaal ooit af en krijgen ze iets van het gevoel mee.

Maar is dit nu wat we als handwerkende mens uit willen dragen aan de wereld? Dat breien en handwerken het ding van nu is? Doen we daarmee niet af aan de levensstijl die handwerken voor velen van ons is? Het gevoel van de ziel van het handgemaakte, persoonlijke, unieke? Van de voldoening en de ziel en zaligheid die we erin leggen? Van de geschiedenis, de cultuur en de kunstzinnige waarde.
Ik ben zo bang dat het met het met de hype ook zo snel het ding van gisteren wordt.

I'm sick of it!
Every piece in written or recorded media about knitting in the past 2½ years started with any of these sentences:Knitting is hip. Knitting is the "in" thing. Kntiing is trend. Hype: Knitting.
But is it? Until last week I could truthfully say I had never met a peron who had stopped knitting in the period knitting wasn't considdered to be hip or in fashion...between the 80s and now. Everyone just knit on in the privacy of their home with crappy yarn that were impossible to find in summer (because you know knitty=sweater=winter). Then the internet made finding the techniques & materials easier and a global community of active knitters came to be.
Only this week at the local SnB, I talked to someone that had in fact stopped knitting and had now just started again inpired by all the media attention, picking up new materials & techniques along the way. Soon to get completely hooked again.
Ofcourse there are the hip teens, tweens & 30-ish people who missed knitting in their education that now find themselves buying the broomstick needles & matching yarn because of the articles in the medis. Hopefully they'll finish that 1st sweater and get some idea of the vibe.

But is this what we as craftspeople want to tell the world about knitting? That knitting is the "now" thing? Aren't we putting down the lifestyle that yarn craft has become to many of us? The feeling of the soul of the handmade, the personal uniqueness? The satisfaction and the heart & soul we put into it? The history, the cultural and the artistic value?
I fear that, with the hype, it will soon become the thing of the past.

gehaald!

Birch ligt afgespannen te drogen op het logeerbed, mijn poezelige voeten ook in beeld.
Van plukje roze Brillo naar Birch in 5 minuten en 50 spelden.
Meteen springt het kantpatroon eruit.De kid mohair zorgt voor het fuzzy effect. (zonder flits om over 12-en dus verkleurd)De transparantie tonen in het ochtendlicht.
Ik ga voor de meeste foto's van Birch in 1 blogje.
Of dan toch tenminste voor de meest vreemde manier van het fotograferen ervan.Inpakken.Klaar!Fijne verjaardag klein zusje!

5

5 jaar geleden, iets over half 8 stapte hij mijn leven in.
Strak int pak, rood van zenuwen net als ikzelf.
Hij is nooit meer weg gegaan.
Gisteren werd onze oudste 4.
Samen met zijn kleine broer en kleine zus vierden we zijn kleuter-zijn en de dag, bijna 5 jaar ervoor die ons bestaan samen mogelijk maakte.

5 years ago, little past 7.30, he walked into my life.
Dressed to perfection, blushing red & nervoud like me.
He never left.
Yesterday our oldest was 4 years old.
Together with his little brother and little sister we celebrated his birthday and the day, almost 5 years before, that made our being together possible.

haastige spoed

125 steken om de naalden...nog te minderen tot 3 in de komende 100 toeren. Heb het idee dat ik het niet meer ga halen met een jarige in huis vandaag...stress!
Dit is de 1e en laatste keer dat ik ga stressbreien!

Als je mijn zusje bent, NIET VERDER LEZEN

Vrijdag is mijn kleine zusje jarig. Al bijna 3 maanden heb ik Rowan's Birch op de naalden staan voor haar verjaardag in een mooie roze-paarse kidsilk spray (de kleurverlopende versie van kidsilk haze) die erg bij haar past. En ik schoot maar niet op, terwijl het wel erg fijn breit. Niet echt een werkje dat ik tussen alles door even snel oppik helaas. Vorige week zag ik in dat ik toch écht hard aan de slag moest wilde ik het nog halen. Inmiddels gaat het flink hard maar race ik echt tegen de klok met ook nog een verjaardag in eigen huis (maximens wordt 4!) tussendoor. Ik ben op 3/4, maar heb weinig werkbare uren tot donderdag en wil hem natuurlijk wel geblokt en wel afleveren vrijdagavond.
De gevoerde want voor minimens, passend bij zijn fairisle sok heeft dus even pauze tot na vrijdag.
Friday is my little sisters birthday. I've had Rowan's Birch in a lovely, very her, pinkish purple kidsilk spray on my needles for 3 months now to give to her on her b'day. It just wouldn't grow, even though I like knitting it. It's just not something I can pick up easily inbetween things. Last week I finally caught on to the fact that I had better start knitting FAST if I wanted to finish it before her birthday. So I am racing to finish. Don't have much kntting time this week with an inhouse birthday (Maxiperson is 4!) . I think I am 3/4 done but I have to have it blocked by thursday to give it to her on friday.

The thrummed mitten for minperson will have to wait till Saturday.

handgesponnen warmte

Kreeg op mijn donder omdat ik te weinig vertalingen gaf, zal mijn leven beteren. Er word me ook gevraagd hoe mijn kinderen nog handgebreide kleding kunnen dragen nu veel van mijn breisels verkocht worden...ziehier het werk van 1 van de oma's! Mijn moeder breide deze handgesponnen warmte voor minimens. De 2 blauwen kreeg ik van een lieve dame van mijn spin & weefgroep. Teststrengen indigo die ze maakte als proef voor ons halfjaarlijks natuurlijk-verf-weekend. Ze gaf ze aan mij om iets voor de naamgenoot van de verfstof te maken. Echter dat naamgenootje groeit zo hard dat hij niets zou passen gemaakt van sec de 2 kleuren blauw. Dus uit de stash diepte ik een gemeleerd grijs garen op dat dezelfde breiende oma meenam uit Oostenrijk. Oma werkt nooit zonder patroon dus ik schetste, bemat en krabbelde wat patroonideeen en kwam tot een dwarsgebreid streepvestje met decentrale sluiting linksvoor. Na nauwelijks een week kreeg ik, zoals gebruikelijk, een prachtig regelmatig gebreide, doch volledig onafgewerkte lap dwarsgebreid in handen. Met zoals altijd de bijbehorende mededeling dat ik hem zelf maar tot kledingstuk moet maken. Dus na een heleboel losse eindjes, wat naadjes , een lange gehaakte rand en flink wat twijfel over de knopen, kon minimens vandaag voor het eerst zijn nieuwe vest aan!Ik vind het toch zo'n heerlijk samenwerkingsverband! Allebei doen we datgene wat we het prettigst vinden aan breien (want ik krijg zo de kans om een eigen project ...of 6...tussendoor te doen) en de kinderen gaan goed gekleed door het leven!
Haar volgende project: EZ's baby surprise jacket uit mijn eigen natuurgeverfde bolletjes uit het bovengenoemde verfweekend. Mijn volgende project:Jublileum-ruil werkstuk uit 12 maal 10 meter wederom natuurgeverfd en voornamelijk handgesponnen garen van leden van dezelfde spin & weefgroep die aankomende lente 25 jaar dit verfweekend organiseerd. Ieder huidig lid bracht 10 meter garen per lid in en die werden geruild. Met de garens maken we een project naar eigen inzicht. De meesten weven en denken aan een sjaal. Ik kan echter nog niet weven en denk onmiddelijk: muts.

I was told of for not translating my posts enough. I'll try to be good from now on.
Here's how my kids are still in handknits when most of my own stuff is sold nowadays...behold grandma's knitting:
My mom knit this handspun warmth for miniperson. The 2 blues were given to me by a sweet lady in my local spinning & weaving group. They were indigo tester skeins for our biannual natural dyeing weekend. She gave them to me so I could knit something for the dyes namesake. The namesake in question grew so fast he didn't fit into something knit out of just the 2 blues. So I dived into the stash and got out with a greyish-blue blend of colors that the same grandma brought back from Austria. Grandma does not knit without a pattern so I sketched, measured & scribbled down some ideas and made up a stripey sideways knit cardigan with an offcenter closure to the left.
Hardly a week later I got the usual perfectly knit, though completely unfinished piece of sideways knit fabric. With the usual note, to finish it myself. So after lost of weaving in ends, some seaming, a long crocheted border and some doupt about the buttons, miniperson got to wear his new cardigan today!
I do like this way of co-knitting! We both get to do the things we enjoy about knitting (because I get a chance to do my own project..or 6..too now) and the kids still get their handknit goodness!
Her next project, EZ's baby surprise jacket from my own stash of handspun natural dyed yarns from the dye-weekend.
My next project, an aniversary piece from 12 times 10 metres of naturally dyed and mainly handspin yarns from members of this same spinning & weavinggroup that will be organising the dyeing weekend for 25 years in a row this spring. Every member put 10 metres per member into a pool and traded so we each got the other members yarn to be made into a piece of our own choice. Most will weave but as I don't weave yet I immediately thought: hat.

tagged

Marrigje daagde me uit 6 vreemde gewoonten van/dingen aan mezelf te melden op m'n log.
Lastig, want ik ben een stuk minder vreemd dan dat velen denken ;-)

1. Ik geef 7 maanden, 20 dagen en 3 uur borstvoeding aan minimens en ben daar trots op. En daar is ook niets vreemds aan, het vreemde is dat ik dat aanvul met donormelk van 6 andere moeders die zo vrijgevig zijn om hun witte goud weg te geven. Hetgeen mij nog het meest bevreemd is dat ik te weinig klierweefsel heb, wat bij minder dan 1% van de vrouwen het geval is, terwijl mijn zusje een borstverkleining nodig had om rechtop te kunnen blijven lopen.
2. Ik luister net zo lief naar Clouseau als naar Praga Khan.
3. Ik val weleens in slaap met werk in mijn handen, als ik dan weer wakker word dan is het gegroeid!
4. Ik kan genieten van koude pizza.
5. Ik ben erg uitleggerig, in de zin van technische verklaring van verschijnselen.
6. Ik gruwel van onvoorspelbare gatpatronen in dingen. Gaten in kaas, spleten in asfalt en walg dan ook van Vichy-reclames. Maar ik ben gek op kant/ajourpatronen (zolang ze voorspelbaar zijn)

Wie krijgt deze tag......Lies, Puk, Klaasje (als ze hem niet al gehad heeft) & Arja!

I was chalanged to put 6 weird things or habits about me in my blog by Marrigje. Hard, because I a lot less strange than most people think.

1. I've been breastfeeding miniperson for 7 months, 20 days and 3 hours and I am proud of it. That in it's self is not strange at all, the strange thing is that I supplement my own milk with donated mothers milk from 6 other moms who were so giving they donated their liquid white gold so I could give it to miniperson. The thing that boggles me is that I havent got enough glandular tissue while my sister needed breastsurgery to be able to walk upright.
2. I like listening to Clouseau and Praga Khan just as much.
3. I sometimes fall asleep while working and I swear that whatever I was working on will have grown when I wake up!
4. Ik enjoy cold pizza.
5. I tend to explain things.
6. I have a fobia for unpretictable hole patterning in things. Holes in cheese, cracks in roadsurfaces. I hate the Vichy-adds for this reason. But I love knitting lace (predictable lace that is)

(Brei)linkjes die ik steeds vergeet

Yarndex een overzicht van gruwelijk veel garens, erg handig als je een garen wil vervangen of gewoon meer over een garen wil weten.
DeStash schuift zoveel leuks langs.
Sockmonkey patroon je zou er bijna speciaal sokken voor gaan breien. De rest van deze site is ook erg leuk.
Cool Pics ik ben net een klein jongetje, word blij van mooie plaatjes.
Patroonpapier voor maas- & borduurwerk op breisels, aanpasbaar aan elke stekenverhouding.

spanning

hehe

Bijna 2 weken na de SnBdag ben ik er dan toch in geslaagd om de volledige voorraad handgeverfde wol & stekenmarkeerders te fotograferen, knippen, verkleinen, ordenen en publiceren. Zo word ik er steeds beter in om werk in kleine stukjes te verdelen en het tussen de mama werkzaamheden te verdelen. Het hielp ook wel dat de eigenaar van de geleende camera hem zelf even nodig had. Een stok achter de deur.

Papabeer & babybeer

Magische Bol

Afgelopen zaterdag, net terug van de Rijswijkse handwerk & wolbeurs meldt manlief dat er een pakje voor me is. Ik verwacht niets en vrees voor een ontevreden klant. Voorzichtig spiekend blijkt het de bol te zijn.Eigenlijk mag ik niet kijken van mezelf want haast om weer de deur uit te gaan naar Sinterklaas op hert werk van manlief met de kindjes en ik wil er rustig van genieten kunnen.
In de vluchtigheid al wel een mooie kaart gezien waarop stond dat het moeilijk was omdat ik alles al zou hebben (daaruit kan ik dan weer afleiden dat deze persoon niet weet dat mijn persoonlijke stash zeeeeeeeer bescheiden is voor een fanatieke breier).
Ik zie prachtige lichtblauwe zijde, gelukspopjes, stekenmarkeerders en spannende pakjes eronder. Maar ben sterk genoeg om tot de avond te wachten.Bijna was ik gezwicht en gewoon gaan afwikkelen van enthousiasme. Ik wist nml. niet zo snel wat ik met een prachtig lichtblauwe bol, handgeverfde arangewicht zijde moest. DUIDELIJK niet kindjes-geschikt (tsja, een mama-ding denk altijd eerst aan kinderkleding), en toen dacht ik eerst kerstkadootje tot manlief opmerkte dat de bol toch voor mijzelf was. Maar wat maak ik dan voor mezelf dat ik ook daadwerkelijk draag...enig nadenken bracht me tot: een tam! (das een muts voor over dreadlocks). Dus na het uitpakken van het prachtige notitieboekje, snel de opzet voor het boordje daarvan op een addi 3,75, totdat ik over kan op het hoedstuk dat op de bijgekregen bamboe 4,5 werd gebreid. Een vrij dichte mooie ajoursteek gevonden die erbij past. Het garen geeft een prachtige steek en al snel heb ik 1 van 3 zichtbare gelukspoppetjes kunnen bevrijden die onmiddelijk aan de ritssluiting van de jas van kind 1 terecht kwam...net zoals ik ze vroeger zelf droeg.
Al snel valt er meer uit, regenboogkoord, stekenmarkeerders, "houtje touwtje"knopen, groene knopen met brede sleuven, kralen, snoepjes-knopen (meteen ingepikt door midimens) , verftube-haarelsastiekjes (die de knoopjes gezelschap houden) & borduurwol (goed opgelet vewrwenner!) en vordert de tam gestaag.
Voordat het weekend over is kant ik af. Hij past en blijft zitten! Ik kan weer op sjiek uit zonder 3 kilo los haar. Nu blijft nog de inhoud over om mee te spelen. Dankjewel maakster van deze bol! Het was een geweldige bol die bij iedereen in huis in de smaak viel. Ik kan niet wachten op de volgende magische bol ruil (zo tegen maart??) het ontvangen was zooo spannend en het maken van een bol voor een ander zo leuk!

werkkamer overstroomd

In een poging mijn werk weer op te pakken stapte ik nietsvermoedend op mijn (cut your teeth) sokken mijn werkkamer...nahja hok van 2 bij 2...in. Meteen natte voeten, werkelijk ALLES nat! Machines, stapels stoffen, fournituren & patronen. Aaargh! De minimale lekkage die ik al eerder had gepoogd te bestrijden kwam blijkbaar dus niet via de buitenmuur maar van het balkon dat direct boven mijn werkkamer ligt en was nu meer een zwembad.
Met minimens in de box (ja, echt! wegens spelden ed. hebben we op de werk verdieping een box!) nu begonnen met droogmaken en leegruimen van de ellende, het meeste is nog wel te redden, voor het handgetekende patroon dat Lies voor me maakte heb ik nog het meeste vrees. De lijnen zijn uitgelopen, nog wel zichtbaar maar het is zo nat dat ik twijfel of ik de bladen nog los ga krijgen zonder ze te scheuren.
De helft van het plafond heb ik er al uitgesloopt op zoek naar de bron van de ellende, nog niet iets duidelijks gevonden. Ik moest stoppen omdat minimens me nodig had en midi-, en maximens uit school gehaald moeten worden.
Nóg weer meer belemmering voordat ik verder kan.

dé dag

Wat schrijf ik nog, alles is al geschreven door andere bloggers.
Misschien de totale sensorische overweldiging die de dag was. Zo schijn ik manlief 's morgens bij het uitladen onjuist te hebben bejegend (sorry, zenuwen!), veel, zo niet alle breibloggers & andere bekenden te hebben gezien, een workshop te hebben gegeven met ruim 39 graden koorts (gelukkig schreef ik de handout ervoor zonder en had die wél samenhang...al was dat een nietje) en hare goddelijke breiheid, die naast mijn kraam haar boeken signeerde, bijjjjjjjjjjjjjjjjjjjjna bio-merinolont te hebben verkocht (damn, het roze was op, als iemand een adres heeft?)
Enerzijds was het dus veel, vol, een warm bad van herkenning & ontmoeting, zalig en zoet en anderzijds heb ik vooral het idee alles gemist te hebben door aan kraam en workshop gekluisterd te zijn. Gelukkig overheerst het 1e, want vooral door medewerking van Ajour, manlief en mama kon ik zo af en toe heel even uitbreken om een paar steken te breien aan de enorme tafel en met anderen te praten...alsof dat aan de kraam niet gebeurde ;-) .

De workshop geven was vanwege de koorts net even teveel, maar ik geloof dat de deelnemers toch wijzer zijn weggegaan en is de rivier erna gegroeid met minimaal 10 geborduurde blauwe lapjes. De heren van de rivier waren blij dat we ze er ook daadwerkelijk hebben aangenaaid...ze lopen enige honderden lappen achter en na de dag alleen maar meer.
Aan mutsjes breien voor Innocent was ik wegens zieke kinderen nog niet toegekomen, maar manlief melde me na de dag dat hij er graag een paar samen met me wilde maken, goed doel maal 2....manlief breit! en ik wil Innocent gras op mijn Storm op Zolder bus!

Zelf shoppen lukte met medewerking van personal shoppers Ajour & manlief. Zo kreeg ik eindelijk mijn 30cm, 2mm Addi rondbreinaald in handen, handschoenennaaldjes van een ½mm dikker en 20cm korter, wat Arwetta van buurvrouw Klaziens kreatie, Folk socks van achterburen van Moosdijk en later voor midimens ook nog een prachtige retrojas van mijn Pakkie An. En ohja, een nieuwe naaldenmeter van breiwinkel.nl want 1 van de peuters heeft de vorige mishandeld.
Heel bijzonder vond ik het achteraf onderling winkelen & buurten bij de mede marktmensen. Het gevoel onder hen was net als bij de meeste bezoekers zeer positief en bijzonder. Voor mensen die van hun produkt houden is het zeer waardevol om te merken dat er klanten zijn die dat ook doen. Al pratende leuke contacten opgedaan. Zo ligt mijn handgesponnen wol binnenkort waarschijnlijk bij Iknit en heeft breiwinkel.nl hopelijk snel erg veel nieuw moois. De andere breigodin kwam ook nog langs (en is zich waarschijnlijk rot geschrokken van mijn onmogelijke kleurcombinaties).

Het enige negatieve voor mij wil ik graag tot een later postje bewaren. Het betreft niet zozeer de dag als wel de aandacht van buitenaf ervoor en voor het breien.

Ohja, de peuters zijn een weekend lang zodanig verwend door opa, oma & schoonzus dat ze nu bijna helemaal beter zijn...en misselijk.

Kater

Volgens mij heb ik een SnBdag-kater! Ik stuiter nog na, maar er is niets om voor te stuiteren!
OEF!

Natuurlijk

Dit is waar ik over dacht te gaan schrijven toen ik begon te loggen.
Situatie:
thuiswerkende moeder van 3 onder 4 bereidt gang naar SnBdag voor. Ze verkoopt er handgeverfde wol en leidt een workshop over vrij borduren op breiwerk. Ondanks dat ze ruim op tijd begonnen is met de voorbereidingen (lees eind augustus) zijn er in de laatste week honderdduizend dingen die geregeld moeten.
Een deel van de wol moet nog hergestrengd worden, gelabeld en geprijsd. De proeflapjes moeten nog gelabeld, er moet nog verpakkingsmateriaal uitgezocht en verwerkt worden en zo nog vele kleine zaken. De handout van de workshop moet nog af, en moeten nog afbeeldingen ter inspiratie gezocht worden en er moet nog een analoge versie van de portfolio ter inzage gemaakt...en de doos met borduurwol moet nog uitgezocht. En ohja, dan ook nog de "normale" bestellingen die de deur uit moeten.

Zaterdagmorgen, hmmm minimens is wel warm.
Zaterdagmiddag, heet en moeilijk tevreden te krijgen.
Zondagmorgen, hij is heet en ontroostbaar.
Wakkere nacht.
Maandagmorgen, huisarts...oorontsteking.
Wakkere nacht.
Maandagmiddag, midimens is hangerig en erg warm.
Wakkere nacht.
Dinsdagmorgen, midimens ziek...maximens hangerig en warm.
Dinsdagmiddag, met 3 zieke hangerige kindjes veroordeeld tot de bank...die midimens dan ook nog eens nat plast.
Tel daar bij op papa op een seminar en oma te druk op haar werk en je hebt de logistieke chaos die thuiswerken heet.

Ik probeer het positief te zien en kijk naar dat wat wel af is. Verplaatsbaar kraampje staat en is vrijwel vol met wol, wolzeep en stekenmarkeerders.
En de workshop zit al in mijn hoofd, nu alleen nog even op papier tussen nu en donderdag overdag. Die avond wil ik namelijk graag naar een lezing van Alice Starmore omdat ik daar op de SnBdag niet bij kan zijn.

Stress

Een heel erg volle klos hemelsblauw met vergrijsd lila en een enkel glaskraaltje, vers van het wiel. Bio-merino uieraard, met verrassend veel glans voor 100% merino. Waarschijnlijk 1 van de laatste strengen die mee kan naar de SnBdag. Al denk ik dat deze tussen alle voorbereidingen door ook nog wel af raakt. Als ik tenminste een betere dag heb dan vandaag wat betreft spinnen van dunne garens. De draad bleef maar knappen met naarstig gezoek naar het beginnetje als gevolg. Ter indicatie, de naald is 2mm dus ik heb nog wat meters te gaan voor de klos gevuld is.
Gelukkig is er eerst ook vooral tijd voor dit.

Mjam!

Kniekous voor minimens. Lekker warm voor zijn eeuwig blote kuiten wanneer zijn broek weer omhoog kruipt in de draagdoek.
Details: een restje Opal uni zwart en Lornas Laces Icehouse.
Patroon: geen/eigengemaakt vanaf de teen omhoog. Gestreepte voet (spiralend 2 kleuren afwisselend zonder kleursprong) fairisle motief in het been wordt steeds groter om de kuit te kunnen omvatten.
nu deel 2 nog.... ik blijf dat toch houden hoor, dat probleem die 2e sok ook te maken. Niet dat ik er geen zin in heb, maar dat ie hetzelfde moet zijn vind ik zo saai. Ik geef dan ook toe dat zeker kindersokken bij mij vaak variaties op een thema zijn. Zoals ook het entrelac sokpatroon van mijn hand dat in de volgende Handwerken zonder Grenzen zal staan. Het heeft 2 zool opties en de kinderen hier in huis hebben dan ook elk een paar met 2 verschillende zolen.
misschien volgende week...na de stress voor de SnB dag.

Indigooooooooooo

Er werd me gevraagd om nieuwe minimens-info
Hij huilt wat minder (behalve tussen 05.00 en 06.30) en zit in het geheel wat beter in zijn vel nu hij
en
kortom, een lekker gespierd en beweeglijk bolletje spek van een kilootje of 8. Dat onbevreesd alles uitprobeerd en zich af en toe flink verveeld met traditioneel babyspeelgoed. Goed dat ie nog steeds gefascineerd is door wol (lontwol!) en stof. Tijd voor iets nieuws en kans om alle creativiteit op bot te vieren.

Iwas asked for some fo info on miniperson. He's crying a little less (except between 05.00 and 06.30) and is an altogether happier little man since he has learned to stand up and walk along the furniture and crawl inbetween. A muscular and active chubby little guy that weighs around 8 kilos now. He has nog fear, wants to try everything and is starting to be bored with traditional babytoys. Good thing he is still fascinated with wool (roving!) and fabric. Time for something new and a good chance to use our creative skills.

betrapt!

Van te voren wist ik al dat mijn magische bolruil subject me snel door zou hebben. Ik kon het niet laten in de bol behoorlijk veel handgemaakte dingen te stoppen en een handgeverfd garen op haar persoon geinspireerd zou zowieso wel herkenbaar zijn. Daarom de bol ook maar persoonlijk afgeleverd dinsdag bij Hoofdstuk II. Uiteraard wel zonder te melden dat ie van mij kwam, al denk ik dat ze het wel door had aan het gegrijns.
Erg leuk om te doen zo'n bol maken...alleen al daarom heb ik erg veel zin nog een ronde te organiseren. Dat ik uiteindelijk zelf ook een bol zal ontvangen is des te leuker maar niet eens noodzakelijk. Inmiddels heeft Lies zich door door de 1e laag heengebreid en ik ben benieuwd hoe ze het breien van de 2e laag ervaart!

I couldn't help but put lots of handmade stuff in there I new beforehand that my Magic yarn ball swap subject would easily find me out, and the handdyed yarns, dyed to her personality would let her know it was me anyway. So I decided to hand it over personally at Hoofdstuk II last Tuesday. I didn't tell her it was mine ofcourse but I think she could tell from all the grinning.
Making this ball was so much fun that I want to do another yarn ball swap soon. The fact that I'll eventually get one of these makes it even more fun. Lies knit her way through the first layer already, I can't wait to find out how she'll like the second!

Mijn kleutertje

Mijn grote kleine man blijft de wereld verbazen. Na een helse (huil)babytijd, een onstuimig dreumestijdperk en een jaar wennen op de PSZ en vele onderzoeken naar zijn problemen ermee is ie nu bijna kleuter. Met de school allerlei voorbereidingen getroffen om het wennen langzaam en soepel te laten verlopen. Speciaal bij een rustige juf met een fulltime baan geplaatst voor meer zekerheid. Stap voor stap, met veel begeleiding kreeg hij van herfstvakantie tot januari de tijd om juf & groep te leren kennen.

En nu verbaast hij iedereen door de 2e keer dat hij even mocht kijken in de klas, meteen een uur zonder begeleiding te blijven spelen en de 3e zelfs al vriendinnetjes (prachtig! mijn ladiesman) heeft, tikkertje meespeelt en het zó goed doet dat hij gevraagd werd de volgende keer meteen vanaf de ochtendkring te komen.

Ok, hij is nog steeds typisch zichzelf met zijn eigenaardigheden, maar hij doet het toch maar!

eindig-itis

Door de drukte? Door de storm?
Ik heb de drang alle WIPS af te maken. Maar gelijk daarbij ook weer start-itis.
Muts voor minimens, want hij had er geen die paste.Swell van Knitty. Inmiddels ook af en gedragen. Dit zou de kleinste volwassen maat moeten zijn, hij past 7 maanden minimens net. De muts inspireert me tot het verbeteren van mijn fairisle-techniek. Ik wil een paar sokken
Muts voor manlief (model Maximens) wegens jarig.
Coronet van Knitty met extra shortrows achterop voor meer nek en oorbedekking.
Embossed Leaves sok uit Interweave Knits, begonnen in juni, nu "al" af.
Prachtig hoe heel soms het samentrekken van de kleurherhaling in een handgeverfd garen (Lorna's Laces, icehouse geloof ik) zo mooi kan zijn in een kantpatroon.
Muts voor lief klein klantje.
zijn mama wilde een chico-lama muts. De gebreide body maakte de oma des huizes op mijn aanwijzingen met de dobbelsteenmethode, het haakwerk en de afwerking liet ze aan mij over.
Stekenmarkeerders met brei-, & spin-bedels
Nu nog een beetje eindig-itis voor de pinwheel die wel vordert maar door de steeds groter wordende toeren dat erg traag doet.
en voor dat geheime Kid Silk Haze project waarvan de toeren nog steeds niet echt veel korter worden. En ohja, de kinderen moesten ook nog eten, zal ik daar dan maar mee beginnen.